Ο ΣΑΛΠΙ,ΤΟ ΠΑΝΟ ΚΑΙ Ο ΒΑΖΕΛΟΣ

Να πας σε εκείνους που χειροκροτάς έγραφε το πανό που αναρτήθηκε στην θρυλική Θύρα 4 και σε γενικές γραμμές δεν μπορώ να πω ότι διαφωνώ με αυτό και ας με κράξετε αρκετοί από εσάς πριν καν διαβάσετε την τοποθέτηση μου.

Σήμερα διαβάζουμε ότι ο Σάλπι σκέφτεται το ενδεχόμενο να επιστρέψει στον βάζελο μια και τον τελευταίο καιρό είναι ενοχλημένος και στραβωμένος με την στάση αρκετών οπαδών.

Από την άλλη μεριά η διοίκηση γνωρίζοντας ότι η επιστροφή του το καλοκαίρι επέφερε αρκετές διαμάχες και τριβές με μεγάλη μερίδα οπαδών, δεν είναι αρνητική σε μια ενδεχόμενη πώληση του αρκεί να επωφεληθεί οικονομικά,περιμένοντας ενδεχομένως κάποια πρόταση από το εξωτερικό.

Όταν το καλοκαίρι Ζαγόρ και Σάλπι έδιναν τα χέρια, ο πρόεδρος του ΠΑΟΚ πίστευε ότι ο Σάλπι θα ξανακέρδιζε τον κόσμο με τις εμφανίσεις του και την απόδοση του, πράγμα όμως το οποίο δεν έγινε στον βαθμό που όλοι περίμεναν γι αυτό και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε σήμερα.

Η αλήθεια είναι ότι ο Σάλπι δεν νιώθει άνετα στον ΠΑΟΚ από την πρώτη μέρα που επέστρεψε και το να έχεις στην ομάδα κάποιον που δεν το θέλει δεν είναι και ότι καλύτερο.

Η επιστροφή του στον Δικέφαλο δεν κόλλησε ποτέ.

Τι και αν έβαλε το ιστορικό γκολ που έδωσε την πρόκριση στην Κροατία κόντρα στην Δυναμό?

Τι και αν με δικό του γκολ ο ΠΑΟΚ σκότωσε τον Ολυμπιλαγό στο κύπελλο?

Τι και αν από πολλούς θεωρείτε ο καλύτερος Έλληνας φορ?

Με 12 γκολ σε 54 παιχνίδια με την ομάδα του Δικεφάλου και με αμοιβή μαζί με την εφορία που φτάνει το 1,2 εκατομμύρια ευρώ, ο Δημητράκης από την Πολίχνη δεν πρόσφερε τα αναμενόμενα...Γιατί?

Ο Σάλπι και έμπειρος είναι και πλούσιο βιογραφικό έχει, δυστυχώς όμως για αυτόν τα συνεχόμενα παιχνίδια και η ανάγκη να αποδείξει ότι μπορεί να κερδίσει ξανά την εμπιστοσύνη του κόσμου του ΠΑΟΚ τον λύγισαν τόσο ψυχολογικά όσο και σωματικά.

Επιπλέον εμένα προσωπικά ο Σάλπι μου δίνει την εντύπωση, ότι δεν είναι ο παίκτης με την μεγάλη προσωπικότητα τύπου Γκαρσία για να μπορέσει να σηκώσει το βάρος της φανέλας του ηγέτη του ΠΑΟΚ, ειδικά όντας ο πιο ακριβοπληρωμένος παίκτης σε αυτήν.

Ο Σάπλι ήταν είναι και θα είναι ένας εργάτης, ένας καλός παίκτης, μια χρυσή μετριότητα και όχι ο παίκτης ηγέτης.Γιατί?

Ο Δημητράκης, στην πρώτη του θητεία στον Δικέφαλο, ήταν ένα πιτσιρίκι που μόλις έκανε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα.Έπαιζε σε μια ομάδα δίχως στόχους, δίχως διοίκηση και κανείς δεν του ζητούσε περισσότερες ευθύνες απ ότι μπορούσε να σηκώσει ένας νεαρός ποδοσφαιριστής καλή ώρα όπως είναι τώρα ο Κλαους.

Αργότερα στον βάζελο, πήγε σε μια ομάδα με στόχους, διοίκηση, παρασκήνιο και συμπαίκτες άλλου επιπέδου απ ότι όταν ήταν στον ΠΑΟΚ και αυτό τον βοήθησε να γίνει και να φαίνεται ακόμη καλύτερος.

Επιπλέον στην Παιανία ποτέ δεν ήταν το πρώτο βιολί, η φίρμα,ο ηγέτης μια και υπήρχαν άλλοι παίκτες με μεγαλύτερη προσωπικότητα από αυτόν για να σηκώσουν το βάρος του βάζελου όπως ο Σισσέ, ο Ζιλμπέρτο, ο Κατσουράνης, ο Καραβούτας κλπ.

Γι αυτό και όταν επέστρεψε πίσω σαν φτασμένος παίκτης με τίτλους, κάποιοι τον είδαν σαν Μεσσία, σαν το ηγέτη που θα ανεβάσει τον ΠΑΟΚ επίπεδο.

Και αυτό το βάρος δεν μπόρεσε ποτέ να το σηκώσει στις πλάτες του ο Σάλπι, πέρα της οποιαδήποτε κούρασης μπορεί να τον είχε καταβάλει.

Το θέμα είναι πως το γυαλί μάλλον ράγισε για δεύτερη φορά και κανείς δεν ξέρει αν μπορεί να ξανακολήσει.

Μακάρι η έλευση ενός έμπειρου και πειθαρχημένου προπονητή, να του δώσει την χαμένη του αυτοπεποίθηση και του χρόνου να δούμε έναν Σάλπι έτσι όπως εκείνος αλλά και όλοι μας φανταζόμαστε.

Διαφορετικά ας πάρει τον δρόμο του και εμείς τον δικό μας...