Ο ΠΑΟΚΤΗΣ ΘΕΟΣ ΚΑΙ Ο ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΔΙΑΒΟΛΟΣ(ΜΕΡΟΣ Α')
Και ξαναερχομαστε 16/6/85 η fiesta απλωνεται παντου και στο χωριο,τα τσιπουρα πανε και ερχονται, ολοι ειναι φουσκωμενοι απο υπερηφανεια ο ΠΑΟΚ επιτελους ξανα πρωταθλητης......και εγω κλεισμενος σπιτι ετοιμος να εκραγω,οχι οτι μεσα μου δεν χαιρομουν για το γεγονος,την μικρουλα την ειχα σχεδον ξεγραψει μιας και το καλοκαιρι δεν θα κατεβαινα Αθηνα,αλλα συνεχιζα να δηλωνω ολυμπιακος(φτου!!!) για να παω κοντρα στον συγχωρεμενο τον πατερα μου (ΠΑΤΕΡΑ ζεις για παντα ΠΑΟΚΤΣΗΣ).Βλεπετε ολοι οι ανδρες οταν ειναι παιδια θελουν σαν τρελλοι να μοιασουν στον πατερα τους,οταν ειναι εφηβοι(οπως ημουν εγω τοτε) δεν θελουν να εχουν τιποτα κοινο μαζι του και οταν ενηλικιωθουν καταληγουν να ειναι ιδιοι με αυτον!