Ο ΠΑΟΚ ΠΟΥ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΣΤΕ!!!

Τέλος λοιπόν μιας χρονιάς που τα είχε όλα... Μιας χρονιάς που το μόνο βέβαιο είναι πως θα μείνει βαθιά χαραγμένη στο μυαλό και την καρδιά όλων μας... Μιας χρονιά γεμάτης με απίστευτες χαρές να εναλλάσσονται με βαθιές πίκρες, με έντονες απογοητεύσεις αλλά και άκρατο ενθουσιασμό, με γενική συστράτευση όλων μας στα δύσκολα αλλά και εμφύλιων σπαραγμών, γεγονότων που αποτέλεσαν το σκηνικό αυτού του απίστευτου σκωτσέζικου ντους που ζήσαμε...

Μια χρονιά που έκλεισε όπως ακριβώς πορεύθηκε από την αρχή της... Με ενθουσιασμό για την τελευταία παράσταση της ομάδας για τη φετινή σαιζόν, αλλά και πίκρα παράλληλα για το αναμενόμενο στήσιμο των δύο Αθηναίων εκπροσώπων του Π.Ο.Κ., στήσιμο που είχε σαν αποτέλεσα την απώλεια του στόχου της εξόδου μας στο επόμενο champions league… Και ποιος αλήθεια περίμενε κάτι διαφορετικό; 

Αλήθεια τι να πρωτοθυμηθείς από αυτή την χρονιά; Τον Άγιαξ, τη Φενέρμπαχτσε, τη Δυναμό Ζάγκρεμπ, τη Βιγιαρεάλ και την ΤΣ.Σ.ΚΑ; Τους αγώνες στο κύπελλο με το γαύρο και τον εξευτελισμό του ήδη ξεφτιλισμένου κράτους; Την ανείπωτη πίκρα που βιώσαμε στα ματς του κυπέλλου κόντρα στη ντροπή της προσφυγιάς; Τι αλήθεια απ’ όλα αυτά θα μπορούσες να βάλεις σαν επικεφαλίδα της χρονιάς που πέρασε; 

Και από δω και πέρα τι; Η αυριανή μέρα που γλυκοχαράζει τι χρώμα θα έχει; Ποιο άραγε θα είναι το άρωμα της νέας αυγής; Είναι βέβαιο πως θα ακολουθήσουν μυριάδες βαθυστόχαστες αναλύσεις δικαίων και αδίκων περί του σχεδιασμού της νέας σαιζόν... Εγώ λοιπόν θα πρωτοτυπήσω... Δεν θα αναφέρω καμία από τις σκέψεις μου για την καινούρια σελίδα που ανοίγεται μπροστά μας, δεν έχω άλλωστε τις τεχνικές γνώσεις για να το κάνω... Θα σας περιγράψω, αδέρφια μου, απλά και μόνο πως είναι ο Π.Α.Ο.Κ. που ονειρεύομαι... 

Χθες λοιπόν, πέφτοντας για ύπνο, ονειρεύτηκα μετά από πολύ πολύ καιρό τον Π.Α.Ο.Κ. μου... Και ο Π.Α.Ο.Κ. που ονειρεύτηκα ήταν πολύ διαφορετικός...

Ο Π.Α.Ο.Κ. που ονειρεύτηκα ήταν μια ομάδα που στηρίζεται στις ακαδημίες του... Μια ομάδα που κάθε χρόνο προσθέτει και κάνα δυο πιτσιρικάδες από τα σπλάχνα του... Μια ομάδα που δε διστάζει να πουλήσει τον οποιοδήποτε γιατί απλά ξέρει πως θα καταφέρει εύκολα να τον αντικαταστήσει... Μια ομάδα που την πλειοψηφία των εσόδων της την επενδύει σε μικρά παιδιά, μια ομάδα που έχει μάτια και αυτιά σε κάθε δημοτικό της χώρας μας... Μια ομάδα που τα γήπεδα που μαθαίνουν να γουστάρουν τη μπάλα τα μικρά είναι πραγματικό κόσμημα και οι εγκαταστάσεις τους καλύτερες κι από των μεγάλων... Μια ομάδα που ακόμα και οι ξένοι που θα έρχονται θα έρχονται με τη λογική της βοήθειας και του παραδειγματισμού των μικρών..

Ο Π.Α.Ο.Κ. που ονειρεύτηκα ήταν μια ομάδα που δεν θα έχει καμιά θέση στα διάφορα κέντρα εξουσίας... Μια ομάδα που δεν θα επιτρέψει ξανά σε κανένα πολιτικό και μεγαλοσχήμωνα παράγοντα του ποδοσφαίρου μας να διαβεί το κατώφλι των γραφείων της... Μια ομάδα αντισυμβατική, μια ομάδα επαναστάτη... Μια ομάδα που θα αποτελεί το κόκκινο πανί για τα διάφορα κέντρα εξουσίας, μια ομάδα που δε θα ακολουθεί άλλους αλλά θα πορεύεται μόνη της, κόντρα στο ρεύμα, ακόμα κι αν έτσι δέχεται πόλεμο απ’ όλους τους υπόλοιπους... Μια ομάδα που θα αποτελέσει σημείο αναφοράς και καταφύγιο όλων των αδικημένων της χώρας μας, μια ομάδα που θα ηγηθεί της επανάστασης του περιθωρίου...

Ο Π.Α.Ο.Κ. που ονειρεύτηκα ήταν μια ομάδα φύσει επιθετική... Μια ομάδα που δεν κλείστηκε σε κανένα γήπεδο, μια ομάδα που κατά βάθος δεν τη νοιάζει το αποτέλεσμα... Μια ομάδα που όπου κι αν παίξει πουλάει τρέλα... Μια ομάδα που γουστάρει να παίζει μπάλα, όπως παλιά, τότε που έπαιζαν στις αλάνες... Μια ομάδα που, όπου κι αν παίζει θα γίνεται sold out από τους αντίπαλους οπαδούς γιατί θα τους χαρίζει κι εκείνους αυτό που τους λείπει, την ομορφιά στη ζωή τους... Μια ομάδα που θα προσπαθεί απλά να βάλει ένα τουλάχιστον περισσότερο γκολ από εκείνα που έφαγε... 

Ο Π.Α.Ο.Κ. που ονειρεύτηκα ήταν μια ομάδα που έπαιζε σ’ ένα καινούριο, υπερσύγχρονο γήπεδο... Σ’ ένα γήπεδο που ήταν δικό του και όχι ιδιοκτησία κρατική... Σ’ ένα γήπεδο που θα ντρέπεσαι να το λερώσεις... Σ’ ένα γήπεδο που θα περνάς ολόκληρη την εβδομάδα σου, σ’ ένα γήπεδο που θα καλύπτει όλες τις ανάγκες του σύγχρονου κατοίκου μιας μεγαλούπολης... Σ’ ένα γήπεδο που θα φιλοξενεί μεγάλους ευρωπαϊκούς τελικούς και φιλικά καλοκαιρινά με ομάδες που τότε έβλεπα μόνο στην τηλεόραση...

Ο Π.Α.Ο.Κ. που ονειρεύτηκα έχει φιλάθλους που εξαφανίζουν τα εισιτήρια διαρκείας από την πρώτη κιόλας μέρα της κυκλοφορίας τους... Έχει φιλάθλους που πραγματικά τους νοιάζει το καλό της ομάδας τους και όχι η προσωπικές τους φιλοδοξίες... Έχει φιλάθλους που είναι οι κύριοι μέτοχοι αυτού του θαύματος και που στέκονται πάντα δίπλα στην ομάδα τους, ειδικά στα δύσκολα... Έχει φιλάθλους που χειροκροτούν τον αντίπαλο, όταν αυτός είναι καλύτερος και τους κερδίζει δίκαια...

Ο Π.Α.Ο.Κ. που ονειρεύτηκα στελεχώνεται από ανθρώπους που προέρχονται απ’ τα σπλάχνα του... Σ’ εκείνο τον Π.Α.Ο.Κ. κανένας δεν περισσεύει... Παλιοί παίκτες γίνονται τεχνικοί, γιατροί, διοικητικοί παράγοντες... Παίκτες που αγάπησαν αυτήν την ομάδα και ότι αυτή πρεσβεύει... Παίκτες που τίμησαν το δικέφαλο, πόνεσαν για αυτόν και έκλαψαν από χαρά και από λύπη σε κάποια έντονη στιγμή του... Ένας Π.Α.Ο.Κ. που δεν αφήνει κανένα από τα παιδιά του να χαθεί... 

Ο Π.Α.Ο.Κ. που ονειρεύτηκα είχε αποβάλει κάθε στάλα μιζέριας και κακομοιριάς... Δεν έριχνε ποτέ το μερίδιο των ευθυνών που του αναλογούν σε άλλους, βρίσκοντας πάντοτε το θάρρος να παραδεχτεί τα λάθη του... Δεν φοβήθηκε ξανά να κυνηγήσει το ανέφικτο αλλά και δεν διαλύθηκε όταν δεν το άγγιζε... Αυτός ο Π.Α.Ο.Κ. ήταν άτρωτος από τα όπλα των εχθρών του, γιατί μπορεί μεν κάποιος να σε κερδίσει κάποιες φορές με πλάγια μέσα, είναι αδύνατον όμως να σε λυγίσει όταν πολεμάς με αξιοπρέπεια... 

Αλήθεια υπάρχει άραγε κάποιος που να έβαλε μέσα στην ψυχή του τέσσερα αυτά γράμματα και να ονειρεύτηκε κάτι λιγότερο; Υπάρχει κάποιος που να λάτρεψε αυτή την ομάδα που ενώνει το άσπρο με το μαύρο, τα δύο άκρα δηλαδή, και να μην σκέφτηκε έστω και μια φορά στη ζωή του έτσι;

Ο Π.Α.Ο.Κ. είμαστε εμείς κι όταν το καταλάβουμε αυτό θα γίνουν τα όνειρα μας πραγματικότητα... Όταν νιώσουμε μέσα μας το μεγαλείο αυτής της ομάδας, τότε τίποτα και κανένας δε θα μπορεί να σταθεί εμπόδιο μας... Αύριο ξημερώνει μια νέα μέρα... Μια μέρα γεμάτη υποσχέσεις και όνειρα για την αγαπημένη μας ομάδα... Η αρχή έγινε... Οι βάσεις μπήκαν και είναι στέρεες... Τώρα μένει το χτίσιμο της... Και είναι σίγουρο πως θα τα καταφέρουμε... Όλοι μαζί, μια γροθιά... Μια οικογένεια... Γιατί τελικά αυτό είμαστε... Και αυτό μας κάνει να ξεχωρίζουμε άλλωστε...

Ας μη ξεχάσουμε ούτε για μια στιγμή πως Π.Α.Ο.Κ. δε γίναμε από τους τίτλους που πήραμε, αλλά από αυτούς που διεκδικήσαμε και μας έκλεψαν...

πηγή fcpaok.gr(by AthensPaok)