Τρίτη βράδυ. Κάθεσαι και χαζεύεις στον υπολογιστή ασπρόμαυρα sites και blogs, διαβάζοντας βαριεστημένα ειδήσεις για την ομάδα, όντας φανερά ακόμα αρκετά ξενερωμένος από τις απανωτές φάπες που έχεις υποστεί φέτος από τον αυριανό σου αντίπαλο.
Άσε που σου έχει περάσει από το μυαλό να μην πας αύριο γήπεδο. Φοβάσαι μη γίνεις μάρτυρας μιας ακόμα ντροπιαστικής μέρας για τον αγαπημένο σου σύλλογο. Συνεχίζεις να χαζεύεις ειδήσεις..."μέσα ο Κλάους, έξω ο Μούσλι, μέσα ο Βιερίνια, έξω ο Σνάουτσερ"... "4-2-3-1, 4-4-2, 4-3-3"...
Σε πιάνει κάτι ανάμεσα σε ζαλάδα και νύστα. Μίγμα που θολώνει το μάτι πάνω στα pixel της οθόνης τα οποία αρχίζουν να σχηματίζουν εικόνες βγαλμένες μέσα από το υποσυνείδητο, ανασηκώνοντας σκέψεις από το θυμικό και την φαντασία...Είναι από αυτές τις στιγμές που η έγερση της ψυχής του πολεμιστή που κουβαλάς μέσα σου, αποτυπώνει την μοναδικότητα του οπαδικού DNA που άλλοτε σαν ευχή και άλλοτε σαν λυτρωτική κατάρα σε ακολουθεί από την γέννησή σου.
To φόντο αρχίζει να γίνεται πιο ακουστικό, βιντεάκια από παλιά ματς και κερκίδες στο youtube θρυμματίζουν τον πάγο της απαισιοδοξίας και του προβληματισμού. Λέξεις και σκέψεις για τον προσεχή σου αντίπαλο αρχίζουν να στριφογυρίζουν πάνω από το κεφάλι σου. Ντροπή της προσφυγιάς, δραγουμάνοι του ΠΟΚ, άρθρο 44, πεσίματα μόνο από μακριά, σε κλειστούς συνδέσμους και άκυρες ώρες, προπαγάνδα, χλευασμός του εμβλήματος του Δικεφάλου του Βορρά, αγωνιστική υποτίμηση και ειρωνείες για την καψούρα σου, Πανελλήνιος ΣΦ...
Ξεφυσάς και τινάζεις το κεφάλι στο πλάι, μουρμουρίζοντας κάτι ινδιάνικες "προσευχές" σχετικά με το πως θα πρέπει να τους ξηγηθεί η ΠΑΟΚΑΡΑ μέσα στο χορτάρι... Η playlist στο backround συγχρονίζεται με το "Μ...νόπανα την ιστορία, την γράφουμε από παλιά"...ΝΑΙ ΡΕ, την γράφουμε από πολύ παλιά εμείς, γιατί την ιστορία την γράφουν οι νικητές, και εμείς δεν έχουμε μάθει να χάνουμε καμία μάχη, πόσο μάλλον να μην την δίνουμε καν...
Άσε που σου έχει περάσει από το μυαλό να μην πας αύριο γήπεδο. Φοβάσαι μη γίνεις μάρτυρας μιας ακόμα ντροπιαστικής μέρας για τον αγαπημένο σου σύλλογο. Συνεχίζεις να χαζεύεις ειδήσεις..."μέσα ο Κλάους, έξω ο Μούσλι, μέσα ο Βιερίνια, έξω ο Σνάουτσερ"... "4-2-3-1, 4-4-2, 4-3-3"...
Σε πιάνει κάτι ανάμεσα σε ζαλάδα και νύστα. Μίγμα που θολώνει το μάτι πάνω στα pixel της οθόνης τα οποία αρχίζουν να σχηματίζουν εικόνες βγαλμένες μέσα από το υποσυνείδητο, ανασηκώνοντας σκέψεις από το θυμικό και την φαντασία...Είναι από αυτές τις στιγμές που η έγερση της ψυχής του πολεμιστή που κουβαλάς μέσα σου, αποτυπώνει την μοναδικότητα του οπαδικού DNA που άλλοτε σαν ευχή και άλλοτε σαν λυτρωτική κατάρα σε ακολουθεί από την γέννησή σου.
To φόντο αρχίζει να γίνεται πιο ακουστικό, βιντεάκια από παλιά ματς και κερκίδες στο youtube θρυμματίζουν τον πάγο της απαισιοδοξίας και του προβληματισμού. Λέξεις και σκέψεις για τον προσεχή σου αντίπαλο αρχίζουν να στριφογυρίζουν πάνω από το κεφάλι σου. Ντροπή της προσφυγιάς, δραγουμάνοι του ΠΟΚ, άρθρο 44, πεσίματα μόνο από μακριά, σε κλειστούς συνδέσμους και άκυρες ώρες, προπαγάνδα, χλευασμός του εμβλήματος του Δικεφάλου του Βορρά, αγωνιστική υποτίμηση και ειρωνείες για την καψούρα σου, Πανελλήνιος ΣΦ...
Ξεφυσάς και τινάζεις το κεφάλι στο πλάι, μουρμουρίζοντας κάτι ινδιάνικες "προσευχές" σχετικά με το πως θα πρέπει να τους ξηγηθεί η ΠΑΟΚΑΡΑ μέσα στο χορτάρι... Η playlist στο backround συγχρονίζεται με το "Μ...νόπανα την ιστορία, την γράφουμε από παλιά"...ΝΑΙ ΡΕ, την γράφουμε από πολύ παλιά εμείς, γιατί την ιστορία την γράφουν οι νικητές, και εμείς δεν έχουμε μάθει να χάνουμε καμία μάχη, πόσο μάλλον να μην την δίνουμε καν...
Η κρισιμότητα και ο αντίπαλος του αυριανού αγώνα καθιστούν περιττές τις όποιες εκκλήσεις προς τον κόσμο. Ο οπαδός του ΠΑΟΚ θα κάνει για ακόμη ένα παιχνίδι το χρέος του και θα είναι εκεί χωρίς δεύτερες σκέψεις. Σκέψεις σαν αυτές περί του τι θα γίνει σε περίπτωση αρνητικού αποτελέσματος, οι οποίες καλό θα είναι κατά την έλευση στο ΝΑΟ να απορριφθούν στην είσοδο όπως μας ανάγκαζαν κάποτε να πετάμε τους αναπτήρες και τα κέρματα. Ο Δικέφαλος θα φτερουγίσει σε μία ακόμη επιτυχία και θα το γιορτάσουν μαζί κόσμος και παίκτες. Για τα υπόλοιπα θα έχουμε πολύ χρόνο να ασχοληθούμε το επόμενο διάστημα.
Το παιχνίδι με την άεκ δεν είναι κάποιο ραντεβού με την ιστορία, είναι όμως το χαρτάκι με το τηλέφωνό της...Μετά τιμής,
pourou
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου